Çocukların yaşantılarının ilk günlerinde kendilerini ifade etme ve seslerini duyurabilme şekli
‘’Ağlamadır.’’ Anne baba bu durumdan her ne kadar rahatsızlık duysalar da belli bir süre sonra
çocuklar bu ifade şeklini kullanmakta son derece kararlılıkla ilerlemektedirler. Bu ağlama sesleri
birbirinden farklı şekillerde gerçekleşebiliyor. İlk ağlamanın bir düzeni yoktur ve çocuk orada bir
ihtiyacından bahsediyor diyebiliriz. İhtiyaçlar yeterince karşılanmadığı sürece de bu seslendirmenin
sessizliğe bürünmesi oldukça zordur. Ağlamayı etkileyen tabi ki birçok ihtiyaç bulunmaktadır. Bu
ihtiyaçlardan bir tanesi de ‘’ UYKU ‘’ ihtiyacıdır. Yeterli uyku uyuyamayıp uykunun tadını alamadığı
zaman çocukta ağlama durumu devamlılığını koruyor olacaktır. Ayriyeten belli ay aralıklarıyla bu
ağlamanın şiddeti azalmaya başlayacaktır. Bir diğer ihtiyaç ‘’ ACIKMA ‘’ ihtiyacıdır. Yetişkinler
bedensel ve sözel tepkilerle bunu belli edebilirken çocukların ( özellikle de 1.5 -2 yaş arası çocukların )
ihtiyacını belirtme şekli sözel olmayan ağlama tepkimesidir. Gelelim gözyaşı bile dökülmeden
gösterişli ağlama şeklimize.. İstatistiklere bakılırsa 3 aylık ve daha küçük çocuklarda bu ağlama şekli
daha yaygındır. Bu ağlama şeklini sergilemenin en büyük sebeplerinden birisi de ‘’ İLGİ ÇEKMEK’’
diyebiliriz. Hele ki ortamda ‘’ ANNEEE’’ diye ağlama tepkisi gösterdiğinde hemen olaya dahil olan bir
anne-çocuk ilişkisi var ise ortamdaki diğer çocukların da bunu ilgi çekmek için kullanması olağan bir
durumdur. Bu durum kontrol altına alınamadığı takdirde alışkanlık haline gelebilme ihtimali yüksektir.
Nasıl kontrol altına alınabileceği konusunda öncelik tepki ‘’ NET OLMAK VE SINIR ÇİZMEK’’ olmalıdır.
Her ağlanarak çağrıldığında netliğinizden ve sınırınızdan ödün verirseniz sonrası için kontrol altına
almanız zorlaşabilir. Çocuk yönetmeyi de seven bir varlıktır. Yönetim şekli olarak da ağlamayı tercih
ederler çoğunlukla. Yönetilip komut almaktan pek haz etmezler bu yaş aralığında. Yine devreye sınır
ve netlik giriyor. Kontrol altına alınıp yönetilmekten sağlıklı yönetmeye geçilebilmesi için bu tutum
şekilleri uygulanmalıdır. Biraz da diğer ihtiyaçlardan bahsedelim. 4 aylık bir çocuk ebeveyni onunla
oynamadığı onunla oyun oynamayı reddettiği zaman, 5 aylık çocuk ebeveynle aynı ortamda olduğu
halde ebeveynin ilgisini görmediği zaman, 9 aylık çocuk ebeveyni başka bir bebekle ilgilenip oynamayı
tercih ettiği zaman ağlama tepkileri gösterir. Daha ileri aylardaki ağlamalar çocuk aç, yorgun ve korku
hissettiği zamanlarda ya da yaptığı bir faaliyet kesildiği zaman gerçekleşir. Gesell ‘in değindiği gibi,
birkaç haftalık çocuğa ağladığında gösterilen aşırı ilgi, ağlama nedeninin önemli bölümünü oluşturur.
Bu yüzden çocukların neden ağladığını, ihtiyacının ne olduğunu ve nasıl sağlıklı bir şekilde bu sürecin
yönetilebileceğini ebeveynlerin bilmesi gerekmektedir. Kontrol altın almak daha fazla zorlaşmadan ve
suistimaller yaşanmadan bu süreç önemle yönetmeye çalışılmalıdır.
PSİKOLOG EVRİM YANARDAĞ