2 Yaş Sendromu Nedir?
Ebeveyn olmak tarifi olmayan bir duygudur. Fakat bazı anlarda ebeveyn olmanın zorluklarıyla karşılaşıyor olabilirsiniz. Bebeğinizin 2 yaş dönemi de ebeveyn olmanın zorluklarıyla yüzleştiğiniz bazı zamandan biridir.
2 yaş dönemini bebeklikten çocukluk evresine geçiş basamağı olarak düşünebilirsiniz. Bu evre 1 buçuk yaştan itibaren başlayabilir ve genelde 3 yaşa kadar devam edebilen bir süreçtir. Ve siz ebeveynleri bazı zamanlarda zorlayabilir. Bu geçiş döneminde bebeğiniz yürümeyi ve ardından koşmayı öğrenir. Fizyolojik gelişimiyle birlikte yapabilecekleri artmış ve o da yapabileceklerinin daha da farkındadır. Bu sebeple daha özgür ve daha hareketli olmak istemesi de oldukça normaldir.
İki yaş ile bebekler varlığını diğerlerine kabul ettirme çalışmalarına başlar. Ve bununla birlikte dünyayı daha çok keşfetme ihtiyacı hisseder. Özgürlüklerini yeni eline alıp yürümeye başlayan bebekler evde bulunan her nesneyi keşfetmek için daha da ısrarcıdır. Daha çok merak eder, boyunun yettiği her yere ulaşmaya çalışır. Ulaşamadığı yerlerde ise çeşitli araçları kendi amaçları doğrultusunda kullanır. Bu dönemde en büyük istekleri kendi dilediği gibi özgür bir şekilde hareket etmektir.
Peki istedikleri gibi hareket edemezlerse ve istekleri yerine getirilmezse ne olur ?
Bu gibi durumlarda öfke nöbeti, ağlama krizleri, nesneleri yerlere atma, kendisini yere vurma gibi hareketler gösterebilir. Aynı zamanda normalde zevk aldığı etkinlikleri yapmak istemeyebilir ve küsüp kendini iletişime kapatabilir. Alışılmışın dışında bir şeyle karşılaştığında ise endişeye kapılabilir ve aşırı tepkiler de bununla birlikte gelebilir.
İki yaş sendromundaki minikler çoğu zaman yardım kabul etmek istemez. Yardımı kabul etmemesiyle birlikte gelen başarısızlıkla da öfkeli tepkiler de görülebilir. Miniğiniz, artık sizden ayrı bir hayatı olduğunun farkındadır. Farklı bir birey olduğunu size şu yollarla hissettirebilir. Her soru sorduğunuzda ‘’hayır’’ ve ‘’istemiyorum’’ gibi cevaplar verilebilir. Bunun altında yatan sebep ise ‘’ben farklı bir bireyim ve sen de hissetmelisin’’ mesajıdır. Üstelik çocuğunuz size bu olumsuz cevapları verirken bunu neye olumsuz bir cevap verdiklerini bile farkında olmadan yapabilirler. Çocuğunuzun sizden beklentisi sadece sizin onun orada olduğunu ve ayrı birey olduğuna kabul etmektir.
2 yaş sendromunda çocuğunuza nasıl davranmalısınız ?
Bu dönem her çocuğun deneyimlenmesi gereken sosyal ve psikolojik bir gelişim dönemi olduğundan normal karşılanmalıdır. 2 yaş sendromu dönemi hem çocuk hem de ebeveyn için oldukça zor bir dönemdir. Ancak bu dönemlerin geçici ve normal olduğunu kabul etmelisiniz.
Bu süreçte bebeğiniz sizinle çoğu konuda çatışma içinde olacağından bebeğinizle ilişkinizde vereceğiniz tepkilere dikkat etmeniz gerekir. Bebeğiniz yüksek sesle konuşabilir ve ağlayabilir.
Peki sizin tepkiniz nasıl olmalı?
Bebeğinize aynı şekilde tepki göstermemeli daha sakin ve pozitif bir şekilde karşılık vermelisiniz. Aynı zamanda bebeğinize karşı tutarlı davranmanız gereken bir dönemdesiniz. Ona yapmaması gereken davranışları sebepleri ve sonuçlarıyla sakin bir ses tonu ile anlatın. Diğer önemli olan unsur ise bebeğinize kayıtsız kalmanızdır. Aşırı düzey kayıtsızlık ve ilgisizlik öfkesini artırabilir. Fiziksel şiddetten kesinlikle kaçınmanız gerekmektedir. Ayrıca çocuğunuzun yemek ve uyku saatlerinin düzenli olması da dikkat edilmesi gereken diğer önemli bir konudur. Bu dönemde çocuğunuzun özgüven gelişimini desteklemek için başarabileceği görevler verebilirsiniz. Pekiştirme ve ödüllendirme gibi metotları kullanmanız da faydalı olacaktır.
Bu dönemde çocuğunuzun gösterdiği tepkileri dikkatli bir şekilde incelemeniz gerekmektedir. Aşırı derece öfkelenen, küsen, kendini konuşmaya kapatan ve kendine yada başkalarına zarar verme gibi davranışlar gözlemlersiniz muhakkak bir uzmandan destek alın.
Yazının başında da söylediğim gibi bu dönem her çocuğun deneyimlenmesi gereken sosyal ve psikolojik bir gelişim dönemi olduğundan normal karşılanmalıdır. Bu dönem hem ebeveyn hem de çocuk için oldukça zordur. Ancak bu dönemlerin geçici ve normal olduğunu kabul etmelisiniz.
Sevgiler 🙂
Psikolog Cemile Topbaş