Zaman zaman pozitif disiplin ve sınır koyma, günümüz ebeveynlerinin kafalarını karıştıran bir durum olabilir. Bazı durumlarda ebeveynler çocuklarını kendi çocukluk dönemleriyle kıyaslayıp, kendilerini ve öğretmenlerini dinlemediklerini düşünerek kötü hissedebiliyor.
Bazı ebeveynler ise günümüz çocuklarının mahalle kültüründen yoksun yetiştikleri ve yeterince sosyalleşemedikleri için evde özgür olmaları gerektiğini düşünebiliyor. Birçok eğitimci de bu konuda ikilem yaşamaya devam ediyor.
Buradaki iki uç noktada çocuğa zarar verebiliyor.
Çocuklar, yaşadıkları ortamın kurallarını anlamak isterler. Kendilerinden ne beklendiğini, kontrolün kimde olduğunu, ne kadar ileri gidebileceklerini ve fazla ileri gittiklerinde neler olacağını bilmek isterler. Kuralları, ne yapıp yapamayacağını bilen çocuk sınırları zorlamaya gerek duymaz ve kaygı düzeyi azalır. Pozitif disiplin anlayışıyla, çocuğun ihtiyaçlarına uygun koyulan kurallar, aslında çocuğun hayatını kolaylaştırır. Ancak çoğumuz için “disiplin” kavramı birçok olumsuzlukla bağdaştırılmıştır. Disiplini itaat, emir vermek, ceza, dayak, sertlik, kontrol gibi kavramlarla eşdeğer görürüz. Çocuklarımıza pozitif disiplin anlayışıyla sınır koymak için, ilk olarak zihnimizdeki disiplin algısını değiştirmemiz gerekir.